Vakantie vieren 2021

Voor mijn gevoel heb ik tegenwoordig eigenlijk altijd een “soort van” vakantie maar nu mijn vriend ook 6 weken niet naar zijn werk hoeft is het toch net wat anders dan “normaal”.

Reizen naar het buitenland vinden wij nog iets te vroeg en te veel gedoe daarom stappen we geregeld op de fiets. De fietsdrager, met “gewone” fietsen wordt achterop de auto gezet. We rijden naar een dorp of stad in de omgeving en gaan op ontdekkingstocht in onze eigen provincie. Via knooppuntenroutes, die we thuis al hebben uitgezet, verkennen we een nieuw stukje Fryslân. En oh, wat ben je mooi en wat is er wat te zien. Vogelkijkhutten, pontjes over brede sloten, slingerende schelpenpaden langs de meren, dorpjes met namen waarvan we nog nooit hadden gehoord en weilanden vol ooievaars. Gesprekken met andere fietsers onderweg, met je picknickmandje langs het water genieten van boten en mensen en al die gezellige terrassen. Je verwonderen en laten verrassen door wat er op je pad komt. Het is puur genieten. Alhoewel de Hollandse zomer je af en toe wel een nat pak bezorgt en de wind soms stevig is.

Je zou bijna vergeten dat de dystonie me plaagt. Jammer genoeg is dat wel zo. De linker dode hoek blijft vervelend. Ik durf niet te snel door bochten of te hard van een heuvel af. Tegenliggers passeren op smalle paadjes vergt ook veel concentratie. Het gekste verschil is dat ik altijd voorop wil fietsen. Mijn blikveld is dan breder, ik kan tempo bepalen en hoef niet steeds op te letten of ik tegen m’n partner aan fiets want een rechte lijn aanhouden lukt niet altijd. Mijn hersenen werken op hoog niveau, maken overuren. Iets wat altijd vanzelfsprekend was is dat nu niet meer.

Mijn benen waren goed, de zon scheen en er was weinig wind. Op naar Sneek, een rondje Sneekermeer. Drukte bij knooppunt 42 voor het pontje deed ons besluiten om 9 kilometer om te fietsen naar knooppunt 43, ach we waren al wat getraind, konden we hebben. Opeens hadden we 44 kilometer afgelegd.

Na een heerlijke middag fietsen voelde ik me voldaan en sterk maar de volgende dag .. pfff het was iets, zeg maar veel, teveel geweest. Het werd een dag met lang uitslapen, veel liggen op de bank, een paracetamol en een middagdutje. Het werden twee dagen hersteltijd. Vervelend maar het hoort erbij, accepteren en binnenkort maar weer een, kleiner, stukje fietsen. Binnen zitten is het niet voor mij.

Wil je reageren op deze blog? Stuur gerust een reactie naar ellensblog64@gmail.com