Voeding en Voorlichting

De Jumbo is soms een ware ontdekkingstocht. Nu ik meer plantaardig eet, het vlees steeds meer laat staan en ook regelmatig uit een kookboek gerechten maak slenter ik soms langs de schappen waar de kruiden of ingrediënten staan opgesteld die ik niet 1,2,3 uit de Hollandse keuken herken. De blikken hebben Arabische of Chinese opschriften en het maakt me nieuwsgierig. Wat zit erin en hoe zou het smaken.

Tijdens de ontdekkingstocht komt er een jonge vrouw op me af, ik herken haar meteen. Baukje, een oud-leerling van de scholengemeenschap waar ik werkte. Ze deed veel aan muziek en speelde mee in de band die de kerstproducties ondersteunde. Leuk om haar na een aantal jaren weer tegen te komen. “Hi juf Ellen…” na een korte small talk vertelde ze me dat ze het promo filmpje van revalidatie Fryslân had gezien tijdens haar opleiding muziektherapie in Enschede. Als “Fries om utens“(zo noemen wij Friezen de Friezen die buiten de provincie wonen) had ze me herkent. Hoe leuk!

Thuisgekomen kwamen de beelden terug van de tijd dat ik muziektherapie in Beetsterzwaag had. Elke week een uurtje naar Gerdien die met mij de weg ging van herkenning en acceptatie van mijn aandoening. Het zingen, pianospelen en luisteren naar muziek met haar heeft mij geheeld. De scherpe randjes gingen er een beetje af. De professional die niet meer haar hoogste doel kon halen moest lief worden voor haarzelf, het spelen en voelen vanuit het hart. Een minder hoog niveau betekend namelijk niet minder plezier hebben in of het minder laten stromen. Waardevolle sessies in het prachtige oude statige gebouw van Revalidatie Fryslân. Nog altijd voel ik het moment van ontroering van die ene keer dat ik zingend op klanken in het diepste van mijn ziel werd geraakt en mijn tranen liet stromen van geluk en verdriet tegelijk. De mooie verhalen over optredens en bijzondere momenten met leerlingen die ik met Gerdien deelde. Het meisje van 10 dat naar de “muziekschool” ging gevoel.

Wat natuurlijk ook goed is om te merken is dat de voorlichting filmpjes worden bekeken en besproken. Dat ze functie hebben om muziektherapie maar ook Dystonie meer bekendheid te geven. Natuurlijk keek ik het weer terug, de blijdschap was er meteen weer.

Op dit moment maak ik nog steeds muziek, niet elke dag meer en vooral ook niet te lang. Afgelopen zomer heb ik zelfs meegewerkt aan een concert en het raakte me diep. De wilskracht en doorzettingsvermogen die ik had om er weer te staan maar ook de onmacht dat mijn nek zo schudde en dat ik er zoveel pijn in had. Naast het fluitspelen zing ik nu ook meer. Het voordeel is dat ik dan in elk geval niet in zo’n onnatuurlijke houding hoef te staan maar ook hier voel ik af en toe de spanning in mijn keel en hoor ik ook het verschil in toonkleur. Maar wat het allerbelangrijkste is…. Ik word er blij van.

Daar in de Jumbo tussen de voeding, kwam ik terug bij de revalidatie en werd me weer duidelijk hoe belangrijk voorlichting is.

Een spontane ontmoeting waar muziek in zat.

Wil je het filmpje ook bekijken? Je vindt het op youtube.

Revalidatie Friesland-muziektherapie

Ook kun je reageren op deze blog via ellensblog64@gmail.com